Home
Even voorstellen
Galerie
Technieken
Keramiek objecten
Sieraden
Kerst keramiek
Cursus & Workshops
Exposities & markten
Contact



 

Raku-stoken

 

Het raku-stoken is een Japanse manier van stoken, die werd er gebruikt tijdens de thee-ceremonie, deze ceremonie was gebaseerd op de Zen-gedachte: het geloof dat Boeddha in ieder mens aanwezig is en de verlichting kan worden gevonden in serieuze zelfstudie, meditatie en zelfdiscipline.
Werkstukken glazuren en in een koude oven in een uur opstoken tot 1000C, in een warme oven kost dit proces ong. een half uur. Als het glazuur gaat glimmen is zij uitgesmolten en laat ik het nog even een min. of 5 pendelen.
Het object uit de oven halen en een paar minuten de kans geven om te craquleren om het object dan in een ton met zaagsel te zetten. Als het zaagsel goed brandt sluit je de ton af, na een half uurtje haal je het werk eruit en laat het afkoelen. Daarna goed schoonpoetsen en evt. verdichtingsmiddel erop voor een satijnen glans over je werk.
 
 

Naked-raku

Het idee van de naked raku berust op het feit, dat de opgebrachte glazuur d.m.v. een schriklaag niet hecht maar er van afspringt.

Doordat de glazuur er tijdens de stook en de reductie opgezeten heeft, ontstaat toch het typische craquelé-effect.
De naked raku is ontstaan uit een fout. Door gekleurde slib onder de transparante glazuur te gebruiken sprong deze er hier en daar vanaf. Dit is men toen verder gaan uitproberen en vervolmaken.
Gebruikt is de z.g. amerikaanse methode met speciaal daar ontwikkeld recept voor de sliblaag.
 
Zorg dat je werk voor het naked-raku heel goed gepolijst is!
Je werk overgieten met een kleisliblaag, daarna glazuren met een rakuglazuur, opstoken tot ongeveer 900 C, uit de oven halen en even de tijd geven om te craquleren. Daarna zet je het geheel in een ton met houtsnippers, na ong. een kwartier haal je het object eruit en besprenkel je het met water.
Zowel de kleisliblaag als het glazuur springt eraf, schoonmaken en evt. behandelen met een verdichtingsmiddel voor een satijne glans.
 
  

Pittfire

 

Ook bij deze techniek is het belangrijk een grove chamotteklei te gebruiken, schalen zijn minder geschikt deze geven veel breuk, ook is polijsten weer erg belangrijk voor het uiteindelijke resultaat. De temperatuur in het vuur is zeer ongelijkmatig. Na de biscuitbak worden de werkstukken overgoten met een sulfaatoplossing, hoe vaker overgoten hoe dieper de kleur.
ijzersulfaat        100 gr op 1 ltr water geeft oranje
cobaltsulfaat       50 gr op 1 ltr water geeft grijs tot blauw
kopersulfaat       15gr op 1 ltr water geeft rode kool rood.
Eerst een flinke laag zaagsel, daar worden de werkstukken opgezet, tussen de werkstukken worden stukken papier en kleine houtjes gestopt, dan wordt de brandstapel verder opgebouwd. Het beste hout is hardhout en bomenhout, grenen- en dennenhout bevatten teveel hars en dat kan vlekken op je werk geven.
Om de hele houtstapel bij elkaar te houden worden er betonmatten omheen gezet en wordt het vuur aangestoken. Evt kan het vuur later worden afgedekt. Is het vuur uitgebrand pak je je objecten, maakt ze goed schoon en behandel ze evt. met een verdichtingsmiddel voor een satijnen glans.

 

 

Inbrandtechnieken

Inbranden kan met elk soort organisch materiaal zoals paardenhaar, droog gras of houtmot.

Grove chamotte-klei is het meest geschikt voor deze techniek.
De voorwerpen dienen ook weer gepolijst te worden voor het mooiste resultaat.
Om kleur te krijgen op witte klei, kan na de biscuitbrand het werkstuk overgoten worden met een sulfaatoplossing.
Geschikt daarvoor zijn ijzer- en cobaltsulfaat in dezelfde oplossingen als bij de pitlire. ijzer geeft weer een oranje rode aardekleur en cobalt grijs-blauw.  Gecombineerd geven ze een mooie leerbruine kleur. Hoe vaker overgoten, hoe dieper de kleur. Ook roze en roodbakkende klei kan gebruikt worden om in te branden. Deze hoef je niet te overgieten.
 
Ook hier geldt weer; goed laten drogen voor het opstoken.
Het opstoken gebeurt gewoon in een aparte oven tot een temperatuur van :t 850 C.
(anders kans op vervuiling in je oven, wat neer kan slaan op bv raku-objecten)
Het werkstuk wordt dan uit de oven gehaald en op een tegel op een beetje zaagsel geplaatst. Dan legt men er een haar tegenaan. Deze brandt erin en kan zo een grillige lijn vormen. Men moet ervoor waken de decoratie niet te druk te maken. Na afkoeling oppoetsen met was of verdichtingsmiddel.

  

Terra Sigilliata

 

Terra sigillata (Latijn voor gestempeld aardewerk) is de eigentijdse, sinds het begin van de 19e eeuw gebruikelijke benaming voor een fraai soort gebruiksvoorwerpen uit aardewerk, dat in de Romeinse keizertijd algemeen in omloop was.

De stappen in het huidige process:

1) Het mooiste resultaat krijg je met ronde vormen, afvlakken enzovoorts mag. In ieder geval geen strakke ingewikkelde vormen, omdat de kleilaag die later aangebracht wordt er dan niet af springt. Werk laten drogen. Terra gieten of spuiten, bij gieten wordt de kleur intenser.

2) Bakken in de electrische oven op 900 graden.

3) Dan Kleilaag erover heen aanbrengen, goed aandrukken, let op het gaatje, deze  vrijhouden! Dan goed laten drogen.

4) In de raku-oven opstoken tot 900 graden en meteen in de zaagselton, ongeveer 15 minuten.

5) Kleilaag eraf tikken en bijenwas of verdichtingsmiddel aanbrengen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Atelier Inge Spijkerman  |  inge.spijkerman@planet.nl